بعضی وقت‌ها آدم‌ها در موقعیتی قرار می‌گیرند که با خودشون میگن، آدمی که در کنارمه، حالا به هر عنوانی، حتما آدم خوبیه، حتما حتی اگه روزی نقشش توی زندگی من عوض شه، اما باز هم این آدم، آدم لایقیه :((
اتفاق بعدش احتمالا به اشتراک گذاشتن یه بخش‌هایی از خودمونه، گفتن ترس‌هامون، گفتن دردهامون، دست برداشتن از هرگونه تظاهری، دادن آدرس وبلاگمون :(
منم اینجوری رو دست خوردم :(
و الان نمی‌دونم واقعا برام مهمه که اینجا رو میخونه یا نه ولی قشنگ نشان دهنده‌ی اعتماد مسخره‌امه.
سلام مگه نگه نداشتید؟